همیشه در بین هر جمعی کسانی پیدا می شود که برای بالا بردن رو حیه اطرافیان و بیرون آوردن

جمع از آن حال و هوای کسالت بار  دست به کاری خنده آور و یا حرف و سخنی شیرین می زنند.

در جبهه های جنگ هشت سال دفاع مقدس هم این افراد همه جا بودند که به گوشه ای از آن اشاره می کنیم.

مع خربزه

اوضاع غذا که به هم می ریخت، دعاها سوزناک تر می شد، کم کم یادمان می رفت که چلو مرغ

چه شکلی است ، ران مرغ کدام است و سینه آن کدام ، یا چلوکباب چه جزئیاتی دارد.

در چنین شرایطی اگر نان خشک هم می خوردیم سعی می کردیم با تداعی خاطرات روزهایی که

غذایی مطبوع داشتیم طعم نان و پنیر را عوض کنیم و با انواع راز و نیاز و دعاهای مخصوص سفره

نشاط خودمان را حفظ کنیم و نگذاریم روحیه مان ضعیف بشود، از جمله آن دعاها یکی این بود:

اللهم ارزقنا پلو ، تحتهم کره ، فوقهم کباب ، یمینهم دوغ و بسیار هم شربت و مع خربزه آن وقت بقیه

آمین می گفتند، آمینی که گوش فلک را کر می کرد.

فرهنگ جبهه ص 103

¤ نویسنده: مجتبی ابوالقاسمی پور